Menu
menu
Zonder+Titel+©+Lotte+Fondse,+2015

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Lotte registreert de gebaren van anderen, sommigen speels of raadselachtig,
anderen onbedoeld prachtig in hun doelmatigheid.

Je ergens thuis voelen is niet vanzelfsprekend; soms moet je er voor werken om het te kunnen ervaren. Lotte Fondse (Fotografie, Rietveld 2015) verhuisde een jaar geleden van Amsterdam Slotervaart naar Amsterdam Oost. Om vertrouwd te raken met deze nieuwe omgeving ontwikkelde ze een geheel eigen methode. Iedere week maakte zij een wandeling door de buurt, haar camera stand-by. Tijdens deze expedities door de buurt stelt ze zichzelf de vraag wat dat toch is dat thuis voelen en daarmee verbonden; iets je eigen maken. Niet binnen de vier bekende muren van je huis maar in de openbare ruimte. Lotte stuit op handelingen van mensen in de openbare ruimte en fotografeert deze. Een opgevouwen papiertje achter de klep van een prullenbak of een half afgemetseld muurtje waar een stuk plastic op zijn plaats wordt gehouden door drie bakstenen. Lotte registreert de gebaren van anderen, sommigen speels of raadselachtig, anderen onbedoeld prachtig in hun doelmatigheid.

In Lotte’s X10 Zonder Titel richt ze haar camera op de grond. Het laat een grijze, uniforme stoep zien met niet noemenswaardige tegels en een curve die op een parkeerplaats duidt. Rechts onderin een uitgevaagd remspoor en wat kauwgomresten. Dan – in het midden van stoep – een cirkel gemaakt met krijt. Lotte is gefascineerd door de cirkel en vraagt zich af wat het voorstelt. Is er een functie die aan haar voorbij gaat? De cirkel voelt speels, door het stoepkrijt denk je automatisch aan kinderspel. Het is een geometrische vorm die iedereen had kunnen maken.

Een helder, afgerond geheel maar tegelijk ook een uitnodiging. Alsof iemand midden op de stoep is gaan staan en al bukkend een cirkel om zijn lichaam heeft getekend. Een stukje landjepik in Amsterdam Oost. Lotte had zelf de lijn kunnen zetten, maar dat deed ze niet. Wie was haar voor?

Ze besluit zelf ook sporen achter te laten in de publieke ruimte. Lotte vervangt de papiertjes achter de prullenbak voor nieuwe en tekent zelf ook vormen met krijt op de stoep. Ze begint een relatie te zien tussen haarzelf en haar anonieme buurtbewoners; tussen haar eigen handelingen en die van anderen. Opeens worden de foto’s van Lotte ontzettend intiem. Alsof ze door het maken van de foto’s een geheim genootschap onthult van mede openbare ruimte toe-eigenaars. Ze openbaart het bestaan van een club waarvan de leden geen weet hebben dat ze erbij horen. Het maakt haar beelden zo herkenbaar en ongelofelijk aantrekkelijk. Het oog voor detail, de verborgen tekens voor iedereen ontbloot.

Voor Lotte zelf heeft deze aanpak gewerkt. Na een jaar lang wandelen en fotograferen kent Amsterdam Oost geen geheimen meer voor haar. Wat niet betekent dat ze er niet meer op uit trekt. Nog steeds ontdekt ze iedere keer nieuwe schatten in haar nu zo vertrouwde omgeving. Iedere wandeling is daarmee net als de cirkel in haar X10; tegelijk een afgerond geheel maar ook een uitnodiging voor een andere wereld vol geheime codes, ondoorgrondelijke rituelen en anonieme makers.

 

Digital print, 80 x 60 cm

Exhibited in the groupshow “X10” in the Volkshotel in Amsterdam